14 Eylül 2008 Pazar

sankiymişimde gibiymiş gibi mi?hı?



Otobüsler ve dolmuşlar. Belki de dolmamışlardır ikisi de.
Sevilmeyi saygı görmeyi beklerlerken. Adamlar kadınlar hatta çocuklar bile bindi içlerine.
Bir keresinde otobüste kusan bi çocuk görmüştüm. Ağlamıştı kustuktan sonra. Yanımda Yağız adında hiç sevmediğim bir çocuk vardı.
Gülüşmüştük. Ben ise küçükken ağlamazdım çok.
Bi keresinde kafama ayakkabı düşmüştü. Annem düşürmüştü.
Ayakkabının tahta bir topuğu vardı. Topuğun keskin kenarı kafama gelmişti, ağlamıştım o zaman. Çünkü canım yanmıştı.
Annemde dövmüştü ağladım diye. Küçükken işler karışıktı. Anlamıyordum. haala da anlamıyorum ben.

Geçen de dışarı çıktım. İçki içildi. Alkollü. Gene anlamadım bişey ben. İnsanlar vardı etrafımda. Kıyafetli, saçlı filan. Gözleri var hepsinin bakıyolar filan. Etrafımda dolaşıyorlar. Hepsi de insan ama. Düşünüyorlar filan yani onlar da. Değişik t-shirtleri var. Benimkisi düz renk. Baskısı yok. Nası bulmuşlar. Yırtarım hepsini de. Gelmesinler bana.
Neyse sonra bira bile içtik hatta. Kızlar vardı. Gittiler. Ben de gittim. Arkadaşlarım vardı. Onların yanına gittim.
Fotoğraf çektiler. Ben de çıktım fotoğraflarda. Fotoğraf makinesini istedim. İçinde benim olduğum fotoğraflara baktım. Beğenmediğim iki fotoğrafımı silip makineyi iade ettim geri. Anlamadı salaklar. İşte yine üstün olmuştum kendimce hinlik yapmıştım. Ama maldım. Kendi mallığının farkına varmak çok acayip şey. Hayat daha da zor oluyo böyle olunca.Kendi kusurunun farkına varmak. Acı çekiyosun. Üzücü bir durum; sonra eve gitmeliyim dedim.
Bok gibiydi çoğu şey öyle hissediyordum. Gün boyu gelişen olaylar kötü olaylar değildi baktığın zaman. Ama hepsi birlikte kötü hissettirmişlerdi. Of bilmiyorum işte.
Otobüse bindim. Gidip kapı ağzında durdum. Otobüsten inmek isteyenler beni geçmek zorunda kaldılar. Zorluk çıkarıyordum, hatta bi kadın omzuma bile dokundu geçmek için. kısa süreli bi sessizlikten sonra kadının elini tutan adamı fark ettim. Adamın beni dövmesinden korktum. Medeni insan taklidi yapıp kadının ve kadını korumak ve rahatsız edenleri, sıkıntı yaratacak her türlü sorunu döverek bertaraf edebilecek o adamın yanımdan bana sürte sürte geçerek otobüsten inmelerine izin verdim. İndiler. Ben de İki durak sonra indim.
İki katlı otobüs geldi bitane. Madem gelmiş binelim dedim içimden. Komikşey gibi söyledim. Gülmedim ama. Gene maldım.
Otobüse bindim. Alt katta durdum. Koltuklar dolmuştu içerde bi adam bana bakıyordu. Rahatsız oldum. Sessizce osurdum. Intikamımı almıştım.
Sonra uzun saçlı siyah tişörtlü bi adam vardı. Sonra herkes gibi o da indi otobüsten. Oda adamdı resmen. Gözlü. Saçlı. Düşünen biri. Benim gibi ama ben değil.
Kafamı eğmek zorundaydım çünkü otobüsün tavanı alçaktı. Boynum ağırmaya başlamıştı ve daha yolu yarılamamıştık bile.
Keşke kısa boylu olsaydım dedim. Bağırarak. Benim bağırmamı fırsat bilerek bana baktı otobüsteki herkes. Ben de madem bana bakıyorlar ben de onlara bakayım dedim. Bi süre bakıştık. Bi tanesi yerinden kalktı beni kenara çekti çıkma teklif etti. kabul etmedim. Şu anda yeni bir ilişkiden çıktığımı hazır olmadığımı söyledim. anlayışla karşıladı yerine oturdu. Yolculuk devam ediyordu.
Bir anda üst kata çıkmak istedim. Normalde yapmam. Olduğum yerde dururum. Bana bazen küçük şeyler bile çok zor gelebiliyor. Acaba bu davranışım insanları rahatsız edermi. Rahatsız olan biri beni dövermi diye sorular sordum kendi kendime. Ama bu defa üstesinden geldim ve otobüsteki insanları yararak üst kata çıktım. Şanslıydım. Son boş koltuğa oturdum. Yanımda adam vardı. Çekinmeden durdum yanında. Sanki bişey yokmuş gibi yaptım. Ama vardı yanına oturmuştum onun. İkimiz de normal davrandık. Tek kelime konuşmadık. Hoşçakal bile demeden kalktım yerimden, ben otobüsten indim.
Daha sonra bi baktım minibüse binmişim. Kaptan beşyol ne kadar diye soruyorum. Şöför 1.250 diyor. Sonra minibüs hareket etti ben dururur muyum ben de hareket ettim minibüsle birlikte. Tüm günü ve başıma gelenleri düşündüm . Sonra canım sıkıldı. Eski şeyleri düşündüm. Hüzünlendim.

2 yorum:

Adsız 16 Eylül 2008 06:55  

Her dolmuşa bindiğimde keşke kısa boylu olsaydım der iki büklüm dikilirim lan biri de çıkıp yer verelim şu hatuna demezler yaa.
İki kez sesli olarak söylendim, çaktılar da yer verdiler, söylemeden düşünmezler niyeyse.
İnsana benzeyen gününü mahvedenlere gelince, hepimiz bugün gibi günler yaşamadık mı.
Boşver unut gitsin.

Adsız 17 Eylül 2008 06:11  

tamam işte bunu okumustum dun aksam zaten, uzun diye kimse okumuyo galiba dedigin bu olsa gerek.

  © Blogger template 'Mantis' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP